Volgens de psychiater die de zanger twee keer op bezoek kreeg, was Michael Jackson twee weken voor zijn dood zo nerveus voor zijn nakende reeks comebackconcerten dat hij op de rand van een zenuwinzinking balanceerde.

Volgens The Sun was het gedrag van Jackson dertien dagen voor zijn overlijden manisch: het ene ogenblik was hij opgewonden over zijn terugkeer naar het podium, het volgende ogenblik hulde hij zich in stilzwijgen en zat hij in het ijle te staren.

De zanger was volgens intimi "mentaal en fysiek duidelijk niet in staat die concertreeks af te werken".

Maar hij moest en zou die concerten doen. Hij was ervan overtuigd dat hij vermoord zou worden mocht hij niet op het podium verschijnen. "Hij zat in een hoek en ging kapot van de druk".

De psychiater zag Jackson twee keer. De eerste keer sprak Jackson vrijuit over zijn kindertijd, zijn problemen met medicijnen en de obsessie dat zijn huidkanker "een straf van God" was.

De psychiater waarschuwde Jackson dat zijn verslaving aan pijnstillers gevaarlijk was. Hij drong er op aan dat hij een persoonlijke ontwenningscoach zou aanstellen om tijdens de concertreeks zijn gebruik van medicatie te controleren. De psychiater verklaarde aan andere dokters van Jackson, onder wie huidspecialist Arnold Klein, dat hij "diep bezorgd" was toen Jackson hem op 12 juni (dertien dagen voor zijn overlijden) een tweede keer bezocht.

Jackson weigerde een klein litteken op zijn borst te tonen, dat hij had opgelopen na een ingreep voor zijn huidkanker. Jackson zei niets meer en kromp ineen toen de psychiater hem een programma oplegde om hem geleidelijk van de drugs af te helpen. De psychiater informeerde of het mogelijk was de concertreeks in Londen af te lasten of uit te stellen. Jackson had de première al uitgesteld, van 8 naar 13 juli, zogenaamd om de productie nog helemaal op punt te stellen. Achteraf is gebleken dat Jackson het moeilijk had om de repetities bij te wonen en gebukt ging onder plankenkoorts.